در نوشتۀ قبل در مورد فرایند ایجاد و تداوم تورم بحث کردیم و اشاره شد که تورم دارای آثار زیان‌بار اقتصادی و غیراقتصادی است. از

در میان بحث‌های داغ اقتصادی که امروزه در کشور وجود دارد، شاید یکی از پرتکرارترین آنها مسئله تورم است. تورم افزایش سطح عمومی قیمت‌هاست به‌طوری که اگر دستمزد خانوار به اندازه آن رشد نکند، قدرت خرید خانوار را پایین می‌آورد و خانواده با همان حقوق قبلی به علت افزایش قیمت‌ها، مصرف و پس انداز کمتری خواهد داشت. همچنین باعث ضربه زدن به تولید و تولیدکننده و فرار سرمایه و … می‌شود.

سال­‌هاست که «مردمی‌سازی اقتصاد» در جامعه مطرح شده و از آن به‌عنوان راهکاری برای پیشرفت اقتصادی کشور یاد می‌شود. با روی‌کار‌آمدن دولت سیزدهم، به‌نظر می‌رسید اهتمام به موضوع «مردمی‌سازی اقتصاد» بیش از پیش باشد و این اولویت در دستور کار نهادهای اجرایی قرار گیرد و برنامه‌­ریزی­‌ها، ساختارسازی­‌ها و بودجه­‌بندی‌­ها متناسب با آن تنظیم شود. اما کماکان تفاوت چندانی در این خصوص ملاحظه نمی‌­شود. عدم وجود راهبرد و راهکار مردمی‌سازی حکمرانی نشانه­‌ای است از خلأ تئوریک در زمینه مدیریت اجتماع با محوریت مردم. همین مساله به صورت حادتر در عرصۀ اقتصاد نیز خودنمایی می‌­کند.